Kultura warta Zachodu

To, że nie sposób przeprowadzić prostej analogii między sytuacją konserwatyzmu w Polsce i w Anglii, powinno być raczej oczywiste. A jednak z jakichś powodów istnieje w Polsce, po prawej stronie, szczególny rodzaj emocjonalnego przywiązania do pewnego wyobrażenia o brytyjskim konserwatyzmie oraz do myśli o głębszym sojuszu z nim w Europie. Bardzo konkretnym, politycznym, wyrazem tego było zawiązanie w Parlamencie Europejskim współpracy między brytyjskimi konserwatystami a Prawem i Sprawiedliwością w ramach grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów.

Liczne u nas reakcje na śmierć Rogera Scrutona, wybitnego angielskiego konserwatywnego myśliciela politycznego, są kolejnym dowodem na istnienie na polskiej prawicy przekonania o głębszych, emocjonalnych związkach z brytyjskim konserwatyzmem. Ale to właśnie myśl i postać Scrutona dobrze pokazują, że ten związek wcale nie musi być oczywisty.

Scruton rozumiał, że prawdziwym polem konfliktu o przyszłość Zachodu nie są wcale w pierwszym rzędzie gospodarka czy polityka, ale kultura

Scruton reprezentował to wszystko, co od czasów Camerona coraz silniej zaczęło charakteryzować polityczny konserwatyzm w Wielkiej Brytanii: rosnący sceptycyzm wobec kierunku integracji europejskiej, odejście od thatcheryzmu, a szerzej od neoliberalnych dogmatów, na rzecz wcześniejszej tradycji odpowiedzialnej społecznie gospodarki, wreszcie walkę z kulturowymi i antropologicznymi konsekwencjami lewicowej rewolucji w Europie. I właśnie to ostatnie pole, paradoksalnie, wydaje się najbardziej problematyczne dla owej wyobrażonej dzisiaj symbiozy polskich i angielskich konserwatystów.

Scruton reprezentował wielką tradycję europejskiego konserwatyzmu sięgającą jeszcze czasów romantyzmu. Sam będąc świadkiem wydarzeń maja 1968 r. w Paryżu, rozumiał, że prawdziwym polem konfliktu o przyszłość Zachodu nie są wcale w pierwszym rzędzie gospodarka czy polityka, ale kultura. Kultura jest bowiem sposobem wyrażania naszego człowieczeństwa i naszego stosunku do świata. Kulturę tworzy wszystko: nasze zwyczaje, nasze przyjemności, to, jak i czego się uczymy, jaki mamy stosunek do świata roślin i zwierząt, jak projektujemy własną przestrzeń publiczną, w której razem żyjemy. Z tego punktu widzenia to człowiek jest po prostu kulturą, dlatego trzeba ją nieustannie zasilać. Ale też ten punkt widzenia właśnie wydaje się być dzisiaj jednym z największych braków prawicowego myślenia w Polsce, które zasadniczo skoncentrowane jest obecnie na jednym – zdobyciu i utrzymaniu władzy jako wartości samej w sobie.

Marek A. Cichocki

Felieton ukazał się w dzienniku „Rzeczpospolita”

Czy podobał się Państwu ten artykuł?

Proszę pamiętać, że Teologia Polityczna jest inicjatywą finansowaną przez jej czytelników i sympatyków. Jeśli chcą Państwo wspierać codzienne funkcjonowanie redakcji „Teologii Politycznej Co Tydzień”, nasze spotkania, wydarzenia i projekty, prosimy o włączenie się w ZBIÓRKĘ.

Każda darowizna to nie tylko ważna pomoc w naszych wyzwaniach, ale również bezcenny wyraz wsparcia dla tego co robimy. Czy możemy liczyć na Państwa pomoc?