Do poprawnego działania strony wymagana jest włączona obsługa JavaScript

Antonina Karpowicz-Zbińkowska: Gérard Lesne, M-A. Charpentier, „Leçons De Ténèbres”

Antonina Karpowicz-Zbińkowska: Gérard Lesne, M-A. Charpentier, „Leçons De Ténèbres”

Mamy do czynienia z paradoksem muzyki barokowej. Z jednej strony liturgia narzuca pokutny i oschły charakter wykonywanej muzyki, z drugiej mentalność barokowa nadaje jej zawsze charakter ozdobny i pełen wdzięku, zwłaszcza jest to przecież specyfiką francuskiej odmiany muzyki barokowej – pisze Antonina Karpowicz-Zbińkowska w cyklu „Perły muzyki dawnej”.

Marc-Antoine Charpentier (1643-1704), to uczeń Giacomo Carissimiego, konkurent sławnego Lully’ego, u końcu życia uhonorowany tytułem maître de musique w Sainte Chapelle (Kaplicy św. Ludwika), mistrz barokowej muzyki wokalno-instrumentalnej, zwłaszcza muzyki sakralnej. 

W jego dorobku nie znajdziemy jednak pełnego opracowania oficjum Ciemnych jutrzni na Triduum paschalne. Opracował on jedynie niektóre antyfony, lekcje z Lamentacji Jeremiaszowych oraz responsoria z oficjów na Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę.

Nie przeszkodziło to mojemu ulubionemu, genialnemu śpiewakowi i założycielowi zespołu Il Seminario Musicale, Gerardowi Lesne, nagrać trzech płyt z oficjami na trzy kolejne dni: Wielki Czwartek (Office du Mercredi Saint), Wielki Piątek (Office du Jeudi Saint) i Wielką Sobotę (Office du Vendredi Saint). 

Należy tu oczywiście pamiętać, że nazwy tygodni w tytule oficjum pochodzą z kalendarza liturgicznego sprzed czasów Piusa XII, kiedy to liturgia matutinum wykonywana była nocą i antycypowała dzień następny.

Zestaw trzech płyt z Ciemnymi jutrzniami Charpentiera nie obejmuje zatem całego oficjum, nie jest także, jakże często dzisiaj praktykowaną, rekonstrukcją całego nabożeństwa. Gerard Lesne nagrał tu bowiem tylko to, co da się odnaleźć w twórczości Charpentiera, gdzieniegdzie uzupełniając instrumentalnymi preludiami i dodając nie zawsze zgadzające się z ordo psalmy i antyfony.

Mamy tu do czynienia z paradoksem muzyki barokowej. Z jednej strony liturgia narzuca pokutny i oschły charakter wykonywanej muzyki, z drugiej mentalność barokowa nadaje jej zawsze charakter ozdobny i pełen wdzięku, zwłaszcza jest to przecież specyfiką francuskiej odmiany muzyki barokowej.

Posłuchajmy na przykład tej lekcji z Lamentacji Jeremiaszowych przeznaczonej na głos altowy z basso continuo w cudownym, miodopłynnym wykonaniu samego Gerarda Lesne – Matribus suis dixerunt, z tradycyjnym, melizmatycznym opracowaniem na początku każdej zwrotki hebrajskiej litery alfabetu:

A oto kolejna lekcja wielkopiątkowa: Ego vir videns, tym razem na trzy głosy z basso continuo:

A to urzekające responsorium wielkoczwartkowe na dwa soprany i basso continuo Tristis est anima mea:


Nagrania z płyt Office du Jeudi Saint i Office du Vendredi Saint:

PROO NIW belka teksty58


Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych 52 numerów TPCT w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!

Wpłać darowiznę
100 zł
Wpłać darowiznę
500 zł
Wpłać darowiznę
1000 zł
Wpłać darowiznę

Newsletter

Jeśli chcesz otrzymywać informacje o nowościach, aktualnych promocjach
oraz inne istotne wiadomości z życia Teologii Politycznej - dodaj swój adres e-mail.