Antonina Karpowicz-Zbińkowska: Andreas Scholl, Deutsche Barocklieder

Ze smutkiem zauważyłam ostatnio, że biegnący nieubłaganie czas nie oszczędza nawet takiego śpiewaka, który uchodził dla mnie za symbol całkowitej perfekcji - przeczytaj feleiton z cyklu Perły Muzyki Dawnej

Ze smutkiem zauważyłam ostatnio, że biegnący nieubłaganie czas nie oszczędza nawet takiego śpiewaka, który uchodził dla mnie za symbol całkowitej perfekcji: olśniewająca, przeczysta barwa, nieskazitelna artykulacja i frazowanie, które sprawiały, że zastanawiałam się czasem, czy aby na pewno głos Andreasa Scholla jest głosem człowieka, czy nie jest przypadkiem wygenerowany komputerowo.

Ponieważ zauważyłam, że jego głos zaczyna w pewnych momentach przypominać głos Rene Jacobsa z ostatniej fazy jego kariery śpiewaczej, postanowiłam polecić jedną z mniej znanych płyt Scholla, z czasów, gdy był on w najlepszej formie.

Płyta Deutsche Barocklieder, nagrana w 1995 r., zawiera pieśni i arie mało znanych kompozytorów niemieckiech (J. Nauwacha, H. Alberta, J. C. Ferdinanda Fischera, A. Kriegera,  A. Hammersmidta, J. P. Kriegera, B. J. Hagena, J. V. Görnera), barokowe miniatury o niekiedy dość frywolnej treści, jak np. utwór Kunst des Küssens Hammerschmidta, traktujący o trudnej sztuce całowania. Mój ulubiony utwór to otwierający całą płytę utwór Jetzund kömpt die Nacht herbey, skomponowany w formie allemande.

Antonina Karpowicz-Zbińkowska

Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!