Obcowanie. Manifesty i eseje - Przemysław Dakowicz

2014-11-04

Tom Obcowanie. Manifesty i eseje jest zbiorem wypowiedzi programowych, esejów, notatek i rozmów, które koncentrują się wokół zasadniczych pytań o kondycję i kształt kultury na przełomie wieków XX i XXI. Zadającemu pytania i poszukującemu diagnoz autorowi kultura jawi się jako continuum, jako przestrzeń nieprzerwanej rozmowy teraźniejszości z przeszłością, jako dialog rozmaitych stanowisk i punktów widzenia.

Przemysław Dakowicz

Obcowanie. Manifesty i eseje.

Rok wydania: 2014

Wydawnictwo Sic!

Książka została objęta patronatem Teologii Politycznej.

W części pierwszej autor zastanawia się nad stanem polskiej kultury po komunizmie, pytając o kształt zbiorowej świadomości Polaków, a także o to, czy i jaka tożsamość jest nam dzisiaj potrzebna. Istotny punkt odniesienia dla tych rozważań stanowi myśl poprzedników, m.in. Maurycego Mochnackiego i Stanisława Brzozowskiego, a także twórców współczesnych (Rymkiewicz, Polkowski).

W części drugiej autor podejmuje próbę wskazania i opisania źródeł obecnego kryzysu w sferze duchowości. Interesują go jednostkowe, celne artystycznie próby zaradzenia owemu kryzysowi, wysiłki zmierzające do odbudowania w literaturze/sztuce epistemologii i aksjologii wyrosłej z tradycji chrześcijańskiej. „Bohaterami” tekstów składających się na tę część rozważań, zatytułowaną Nowoczesność schizofreniczna, są twórcy tej miary, co Vincent van Gogh, Thomas Merton czy Czesław Miłosz. W notatkach, które dały tytuł całemu działowi, zaprezentowany został projekt nowego języka literatury, który posiadałby zdolność mówienia o współczesności bez utraty kontaktu z tradycją.

Teksty składające się na tom Obcowanie. Manifesty i eseje wyrosły z postawy, którą autor definiuje jako „otwarcie na dialog, gotowość do uczestniczenia w sporze o wartości zasadnicze, tęsknotę za czymś, co usiłuje nazwać paradoksalne słowo widniejące na okładce książki”.

Przemysław Dakowicz - ur. w 1977 r. w Nowym Sączu; poeta, krytyk literacki, historyk literatury; doktor nauk humanistycznych; adiunkt w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu Uniwersytetu Łódzkiego; w latach 2010-2013 także wykładowca literatury współczesnej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie; stały współpracownik dwumiesięcznika literackiego „Topos”. Od 2013r w „Gazecie polskiej codziennej” publikuje cotygodniowy cykl „Afazja Polska”.

Zbiory wierszy:

Süßmayr, śmierć i miłość (2002);

Albo-Albo (2006);

Place zabaw ostatecznych (2011);

Teoria wiersza polskiego (2013);

Łączka (2013);

Boże klauny (2014);

Książki historycznoliterackie i krytycznoliterackie:

"Lecz ty spomnisz, wnuku". Recepcja Norwida w latach 1939-1956. Rzecz o ludziach, książkach i historii (Instytut Badań Literackich PAN, 2011);

Helikon i okolice. Notatki o poezji współczesnej (2008).

Nominacje i nagrody:

nominacja do nagrody poetyckiej im. Ks. J. Twardowskiego (za tom "Albo-Albo");

nominacja do Nagrody Literackiej Miasta Stołecznego Warszawy (za tom "Place zabaw ostatecznych");

nominacja do Nagrody Literackiej Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (za tom "Place zabaw ostatecznych");

nominacja do Nagrody Poetyckiej ‘Orfeusz’ im. K. I. Gałczyńskiego (za tom "Place zabaw ostatecznych").

Link do strony Wydawnictwa Sic!

Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!