Mówiąc najogólniej, jest to esej historiozoficzny z wyraźnymi śladami koncepcji kilku rumuńskich filozofów kultury (jak m.in. L. Blaga, C. Rădulescu-Motru, P. P. Negulescu), L. Klagesa i nade wszystko O. Spenglera. Napisany pod wrażeniem wkroczenia wojsk niemieckich w czerwcu 1940 roku do niebronionego Paryża (co Cioran oglądał na własne oczy), ma postać lirycznej i pełnej emocji elegii, nawet trenu dla kraju i miasta tak przezeń kochanego, dla kultury francuskiej, którą uważał za największe w ogóle osiągnięcie ludzkiego ducha. To pełen zachwytu i podziwu poemat o wielkości, ale także o upadku tej wspaniałej cywilizacji – i zresztą wszelkiej innej.
Mówiąc najogólniej, jest to esej historiozoficzny z wyraźnymi śladami koncepcji kilku rumuńskich filozofów kultury (jak m.in. L. Blaga, C. Rădulescu-Motru, P. P. Negulescu), L. Klagesa i nade wszystko O. Spenglera. Napisany pod wrażeniem wkroczenia wojsk niemieckich w czerwcu 1940 roku do niebronionego Paryża (co Cioran oglądał na własne oczy), ma postać lirycznej i pełnej emocji elegii, nawet trenu dla kraju i miasta tak przezeń kochanego, dla kultury francuskiej, którą uważał za największe w ogóle osiągnięcie ludzkiego ducha. To pełen zachwytu i podziwu poemat o wielkości, ale także o upadku tej wspaniałej cywilizacji – i zresztą wszelkiej innej. (ze wstępu tłumacza, Ireneusza Kani)
Emil Cioran
O Francji
rok wydania: 2016
wydawnictwo: Aletheia
Czy podobał się Państwu ten artykuł?
Proszę pamiętać, że Teologia Polityczna jest inicjatywą finansowaną przez jej czytelników i sympatyków. Jeśli chcą Państwo wspierać codzienne funkcjonowanie redakcji „Teologii Politycznej Co Tydzień”, nasze spotkania, wydarzenia i projekty, prosimy o włączenie się w ZBIÓRKĘ.
Każda darowizna to nie tylko ważna pomoc w naszych wyzwaniach, ale również bezcenny wyraz wsparcia dla tego co robimy. Czy możemy liczyć na Państwa pomoc?