Mówiąc najogólniej, jest to esej historiozoficzny z wyraźnymi śladami koncepcji kilku rumuńskich filozofów kultury (jak m.in. L. Blaga, C. Rădulescu-Motru, P. P. Negulescu), L. Klagesa i nade wszystko O. Spenglera. Napisany pod wrażeniem wkroczenia wojsk niemieckich w czerwcu 1940 roku do niebronionego Paryża (co Cioran oglądał na własne oczy), ma postać lirycznej i pełnej emocji elegii, nawet trenu dla kraju i miasta tak przezeń kochanego, dla kultury francuskiej, którą uważał za największe w ogóle osiągnięcie ludzkiego ducha. To pełen zachwytu i podziwu poemat o wielkości, ale także o upadku tej wspaniałej cywilizacji – i zresztą wszelkiej innej.
Mówiąc najogólniej, jest to esej historiozoficzny z wyraźnymi śladami koncepcji kilku rumuńskich filozofów kultury (jak m.in. L. Blaga, C. Rădulescu-Motru, P. P. Negulescu), L. Klagesa i nade wszystko O. Spenglera. Napisany pod wrażeniem wkroczenia wojsk niemieckich w czerwcu 1940 roku do niebronionego Paryża (co Cioran oglądał na własne oczy), ma postać lirycznej i pełnej emocji elegii, nawet trenu dla kraju i miasta tak przezeń kochanego, dla kultury francuskiej, którą uważał za największe w ogóle osiągnięcie ludzkiego ducha. To pełen zachwytu i podziwu poemat o wielkości, ale także o upadku tej wspaniałej cywilizacji – i zresztą wszelkiej innej. (ze wstępu tłumacza, Ireneusza Kani)
Emil Cioran
O Francji
rok wydania: 2016
wydawnictwo: Aletheia
Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!