Dyskusja: Rosja Rozanowa [Nowak / Augustyn / Herbich / Milczarek] - Kraków 07.06

Zapraszamy do udziału w dyskusji poświęconej twórczości Wasilija Rozanowa - rosyjskiego pisarza, filozofa i krytyka. Podstawą do rozmowy będą dwie książki - "Opadłe liście" oraz "Odosobnione" - wydane w bibliotece kwartalnika Kronos.

Dyskusja odbędzie się w Krakowie, 7 czerwca 2016 roku o godz. 18:30 w Massolit Books&Cafe na ul. Felicjanek 4.

Udział wezmą:
Prof. Piotr Nowak / Uniwersytet w Białymstoku / Kronos
Dr hab. Leszek Augustyn / Uniwersytet Jagielloński
Red. Tomasz Herbich / Uniwersytet Warszawski / Teologia Polityczna

Prowadzący:
Dr Michał Milczarek / Uniwersytet Jagielloński

Wasilij Wasiljewicz Rozanow (1856–1919) – pamflecista, dziennikarz, prowokator, immoralista. Jeden z najciekawszych pisarzy rosyjskich, wybitny myśliciel religijny nazywany „rosyjskim Nietzschem”. Do najważniejszych, zebranych w trzydziestu tomach (1994–2008) prac Rozanowa należy zaliczyć książki o Chrystusie, Dostojewskim, Gogolu, seksie i apokalipsie. Stworzył niepowtarzalny styl literacki, w którym połączył plotkę i refleksję filozoficzną z niespotykaną błazenadą. Miał pięcioro dzieci.

Dopiero w starości przekonujesz się, że „należało żyć przyzwoicie”. W młodości coś takiego w ogóle nie przychodzi na myśl. Ba, nie przychodzi nawet w wieku dojrzałym. W starości zaś wspomnienie o dobrym uczynku, o łagodnych, delikatnych stosunkach – to jedyny „jasny gość” w „izbie” (duszy).
http://www.kronos.org.pl/index.php?23404%2C1298

Miłość ta, naprawdę martwa, nigdy się nie odrodzi…
Dlatego przed jej (całkowitym) końcem wybuchają zdrady będące ostatnią nadzieją miłości: nic tak nie oddala od siebie kochanków (nie tworzy różnicy), jak zdrada któregoś z nich. Ostatni nie starty jeszcze ząb – rozrasta się, i wówczas zahacza o niego ząb przeciwległy. Ruch znowu jest możliwy, ruch jest – choćby znikomy. W ten sposób zdrada staje się samouzdrowieniem miłości, jej „reperacją”, „łatą” na tym, co zużyte i zmurszałe. Nierzadko „nadpęknięta” miłość na skutek zdrady rozpala się możliwym jeszcze dla niej płomieniem i tworzy względne szczęście do końca życia. Podczas gdy bez „zdrady” kochankowie albo członkowie rodziny odpadliby od siebie z obojętnością, odsunęli się, rozwalili; umarli ostatecznie.
Rosyjskie życie jest i brudne, i słabe, ale jakoś miłe.
http://www.kronos.org.pl/index.php?23404%2C1169

Jeżeli podobał się Państwu ten artykuł?

Proszę pamiętać, że Teologia Polityczna jest inicjatywą finansowaną przez jej czytelników i sympatyków. Jeśli chcą Państwo wspierać codzienne funkcjonowanie redakcji „Teologii Politycznej Co Tydzień”, nasze spotkania, wydarzenia i projekty, prosimy o włączenie się w ZBIÓRKĘ.

Każda darowizna to nie tylko ważna pomoc w naszych wyzwaniach, ale również bezcenny wyraz wsparcia dla tego co robimy. Czy możemy liczyć na Państwa pomoc?