Teologiczne błędy myślowe - William J. Hoye

Augustyn jest autorem zdania powtarzanego niezliczoną ilość razy przez chrześcijan jako określenie istoty sytuacji człowieka: „Niespokojne jest nasze serce” . Ideał zadowolenia i chrześcijaństwo stoją naprzeciw siebie z wrogością. Według ujęcia chrześcijańskiego człowiek jest pielgrzymem w drodze na obczyźnie, pędzonym do przodu przez wiarę, nadzieję i miłość – trzy postawy ucieleśniające niezadowolenie.

Teologiczne błędy myślowe

William J. Hoye

wydawca: Salwator

ilość stron: 190

Zadowolenie

Czy człowiek może się ukontentować zadowoleniem? Zdaje się, że istnieją dobre powody, dla których w gruncie rzeczy powinniśmy być zadowoleni. Jednakże nasza własna natura nie chce się zadowolić ideą zadowolenia. Złożenie, że zadowolenie jest ideałem życia, jest błędem myślowym. Pytanie brzmi: czy zadowolenie jest szczęściem, to znaczy spełnieniem ludzkich dążeń. Czy zadowolenie jest cechą udanego życia?

Kilka lat temu przeczytałem w gazecie reportaż o pouczającym badaniu opinii publicznej przeprowadzonym w różnych krajach europejskich. Pytanie zadane respondentom brzmiało mniej więcej tak: Ile pieniędzy potrzebujemy w miesiącu, żeby jakoś związać koniec z końcem? Wyniki były następujące: najwyższą sumę podali Niemcy, najniższą Włosi. Znaczące było wtedy porównanie wysokości przeciętnych zarobków w tych krajach: tutaj, co ciekawe, Niemcy znaleźli się ponownie na pierwszym miejscu, a Włosi mniej więcej na końcu, z tym, że u Niemców suma rzeczywistych zarobków była znacznie niższa od podanej wcześniej sumy, a u Włochów było dokładnie odwrotnie. Innymi słowy, podczas gdy Niemcy faktycznie zarabiali dużo mniej, niż ich zdaniem właściwie potrzebowali, u Włochów, mimo obiektywnie niższych zarobków było odwrotnie. Obiektywnie można by powiedzieć, że Niemcom powodziło się najlepiej, ale subiektywnie byli najbardziej niezadowoleni. Wyniki można uogólnić: im większy dobrobyt, tym większe niezadowolenie. Problem wydaje się więc subiektywny.

Czy można nauczyć się zadowolenia? Czy mogę pokonać opór upartej natury, która wciąż sprawia, że jestem niezadowolony? I dzięki temu stać się szczęśliwym?

Można by pomyśleć, że to pogląd starych ludzi, którzy z biegiem lat musieli patrzeć, jak zatrzasnęły się niektóre drzwi obiecujące wielkie szczęście i jak mało pozostało jeszcze otwartych. Jeśli minąłem się z wielkim szczęściem, to powinienem przynajmniej cieszyć się z małego szczęścia, które faktycznie posiadam. W ten sposób szczęście byłoby kwestią subiektywnego nastawienia, którego można by się było nauczyć.

Tu nie chodzi jednak po prostu o mądrość życiową starszych ludzi. Niedawno wpadł mi w ręce interesujący konspekt lekcji religii młodej studentki. Jako cel lekcji dla uczniów pierwszej klasy podała: „Zrozumieć, że możemy być zadowoleni z naszego życie, mimo że nie mamy wszystkiego, co byśmy chcieli posiadać”. Jako wyjaśnienie dopisała, że „powinno się uświadomić dzieciom, że wprawdzie przyjemnie jest, gdy można sobie pozwolić na określone rzeczy i spełniać swoje zachcianki, ale że to nie jest w żadnym wypadku cel naszego życia. Bo jeśli się dobrze zastanowić, jesteśmy także zadowoleni, mając to, co mamy teraz i czego potrzebujemy do życia, przede wszystkim biorąc pod uwagę fakt, że innym ludziom powodzi się dużo gorzej. Dzieci powinny docenić to zadowolenie, nawet jeśli zrozumienie przychodzi na początku z trudem”.

przeczytaj cały fragment

przejrzyj spis treści książki

Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!