Ewa Czwartos – Maluję kobiety. Głównie kobiety [SYLWETKA]

Ewa Czwartos – W latach 2018-2023 studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom w pracowni prof. Andrzeja Bednarczyka, pod kierunkiem dr. hab. Michała Zawady. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Artystycznym Otwarta Pracownia. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i filmem animowanym.

Artystka brała udział w szeregu wystaw zbiorowych w kraju, została także zaproszona do udziału w programie {Project Room} 2023/2024, organizowanym przez Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.

[14 i 16 LISTOPADA 2024] Otwarcie wystawy obrazów Nawiedzenia + konferencja o sztuce sakralnej

Malarstwo Ewy Czwartos, stojącej dopiero na początku swojej artystycznej drogi, umiejętnie łączy tradycyjne malarstwo przedstawieniowe z ekspresjonizmem. Pozornie uładzone prace zawierają w sobie wielką dawkę emocji, które udzielają się widzom. Zwielokrotnianie elementów, przede wszystkim postaci, prezentowanych na jej płótnach tworzy wrażenie mechanicznego procesu twórczego, co poprzez połączenie z silną ekspresją burzy rozumienie jej malarstwa. Jej poszukiwania opierając się na tradycji malarstwa nowożytnego oraz europejskiego (przede wszystkim polskiego) ekspresjonizmu pozwolą zapewne na wykreowanie indywidualnej metody malarskiej.

Twórczość artystki spotyka się z uznaniem krytyków, niezależnie od środowiska, z jakim są związani. Z jednej strony podkreślane są: „kobiece podejście” do sztuki, a z drugiej umiejętność łączenia współczesności z tradycją. W jej dziełach widać odwoływanie się do klasycznych portretów, do ikonicznych wręcz dzieł sztuki nowożytnej. Jednocześnie w jej obrazach widać silne wpływy nowoczesnych prądów artystycznych, takich jak ekspresjonizm, surrealizm, a także sztuka abstrakcyjna. Tego rodzaju zderzenie tradycji z nowoczesnością pozwala Ewie Czwartos na kształtowanie twórczości, która jest zarówno głęboko zakorzeniona w historii, jak i pełna świeżości i innowacji.

Ów tradycjonalizm będący przede wszystkim nawiązaniem do klasycznych, nowożytnych rozwiązań kompozycyjnych oraz ułożenia postaci jest łączony z wielką ekspresją oraz dynamicznym sposobem ukazywani ludzkiej sylwetki. Artystka nie boi się także eksperymentować z przestrzenią obrazu, tworząc prace o różnych proporcjach, co dodatkowo wzmacnia ich indywidualny charakter.
Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że artystka odwołuje się nie tylko do sztuki nowożytnej, w jej dziełach widzimy także swoiste „cytaty” z klasyków nowoczesności. Szczególnie ciekawe są rozwiązania układu zwielokrotnionych postaci w niezwykle zagęszczonej przestrzeni obrazu. 

Ważnym odniesieniem twórczości Ewy Czwartos jest kobiecość jej malarstwa. Sama artystka mówi:

Gorset mnie dusi. Próbuję złapać oddech. Uśmiecham się i potakuję. Udaję, że coś wiem, że na czymś się znam. W końcu jestem artystką, malarką. Jestem? Maluję kobiety. Głównie kobiety. Intuicja. Może one są mną. Może ja nimi jestem. Uciekający wzrok. Skrępowane. Hybrydy. Lubię wprawiać w ruch swoje obrazy i rysunki, a później je zatrzymywać. Może wynika to z pragnienia wyrwania się z jednego miejsca? Podróżować. Wędrować między wieloma punktami, a później wracać do jednego. A może po prostu wynika to z fascynacji multiplikacją?

Wyraźnie widać zatem, że obraz Nawiedzenia namalowany przez Czwartos jest konsekwentnym rezultatem dotychczasowej drogi twórczej. Widzimy w nim wszystkie elementy wskazywane przez krytyków w jej malarstwie. Jednocześnie ta forma jest bardzo ciekawą drogą wypełnianego duchowością malarstwa, łączącą religijną tradycję z nowoczesnością.

Juliusz Gałkowski

Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!