Michał Szczurowski: Bozon Higgsa

8 października Komitet Noblowski ogłosił, że nagrodę Nobla z fizyki otrzymali Francois Englert i Peter Higgs - a my prezentujemy wiersz autorstwa Michała Szczurowskiego pt. Bozon Higgsa

W tym korytarzu, gdzie gryzę ołówek aż do rysika
wiem, że patrzą na mnie, jak na, za przeproszeniem, zbzikowanego eks-centryka.
Idiotyczna pozycja, bo, rozumiesz, nie wiem nawet, choć ustalić próbuję z mozołem,
dość konkretnie: po pierwsze czy ja, i, po drugie, czy w ogóle począłem.

Z kobietami nie wiadomo. Flirt nieraz kończy koncepcja. Kobieta - Natura!
Bo bez koncepcji to zabawa ledwie? Cóż, feci quod potui.
Jest przy nadziei? ---- A jak czuje? Już nic nie czuje.
Kiedyś czuła.

Ktoś ty? Mam tylko te prenatalne hipotezy:
„Tak, tak, powinien mieć tyle a tyle, pojawi się wtedy a wtedy” - to bucha z kitli strumień wiedzy.
Nerwowa drzema -
pobudka - a jak cię jednak nie ma?

A tak pragnę, byś był i to duży i silny, byś był ważny,
by się z tobą liczono, byś spełnił to, co każdy o tym marzy
I w pamięci przetrwał,
a innego przetrwania niech cię lepiej nie kręci wał.

Kruszynko mego pola, wierzę, że, boską będąc cząstką, nie przeklętą, złamiesz symetrii klasy
i uzupełnisz te straszne braki
przecież bez Ciebie absurd - nic tu nie ma wagi...
tfu, psiakrew, masy!

Gdzie mikro i makro łady zachodzą przy skręcie
na granicy czasu, twe istnienie - choćby przez ułamek momentu - dla mnie będzie
najważniejszą chwilą we wszechświecie.
Przeto proszę, bądź gdzie, cię...

Michał Szczurowski