Tradycyjnie nagroda im. Józefa Mackiewicza wręczana jest 11 listopada
Ogłoszono nominacje do Nagrody Literackiej im. Mackiewicza
W tym roku do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza nominowano książki: "Żeby Polska była sexy i inne szkice polemiczne" Andrzeja Horubały (Fronda), "Ręka Flauberta" Renaty Lis (Sic!), "Od morza do morza" Krzysztofa Koehlera (Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu), "+Ogień+. Podhalańska wojna 1939-1945" Macieja Korkucia (Attyka), "Nieodzowność konserwatyzmu. Pisma wybrane" Tomasza Merty (Fundacja Św. Mikołaja, Teologia Polityczna), "Zrozumieć przemijanie" Krzysztofa Michalskiego (Wyd. Biblioteka Kwartalnika Kronos, Fundacja Augusta hrabiego Cieszkowskiego), "dobre-nowiny.pl-wiersze smoleńskie" Romana Misiewicza (Sooni Project), "Bestie" Tadeusza Płużańskiego (3S Media), "Generalissimus" Dariusza Wilczaka (Ossolineum) i "Stara" Rafała Wojasińskiego (Nowy Świat).
Nagroda im. Józefa Mackiewicza po raz pierwszy została wręczona w 2002 roku. Przyznawana jest dziełom ze względu na ich walory literackie oraz tematykę - ważną kulturowo, społecznie lub politycznie. Do konkursu zgłaszane są zarówno utwory literackie, jak i publicystyczne. Tradycyjnie nagroda im. Józefa Mackiewicza wręczana jest 11 listopada. Zwycięzca otrzymuje medal z podobizną patrona i cytatem z jego książki "Tylko prawda jest ciekawa" oraz nagrodę pieniężną - 10 tys. dolarów.
Wśród dotychczasowych laureatów nagrody są m.in. Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza są m.in. Wojciech Albiński, Eustachy Rylski, Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Jarosław Marek Rymkiewicz, Bronisław Wildstein, Paweł Zyzak. W zeszłym roku nagrodzono Wojciecha Wencla za zbiór poezji „De profundis”.
Patron nagrody Józef Mackiewicz, brat Stanisława Cata-Mackiewicza, był autorem książek łączących fabułę z dokumentem takich jak "Droga donikąd" (1955), "Nie trzeba głośno mówić" (1969), "Lewa wolna" (1965). W 1943 roku za zgodą Niemców i za wiedzą władz AK, Mackiewicz uczestniczył w ekshumacji grobów jeńców polskich w Katyniu, co opisał w relacji "Zbrodnia w lesie katyńskim" (1944). Od 1945 roku mieszkał na emigracji - w Londynie, potem w Monachium, gdzie zmarł w 1985 roku.
(PAP)
"Nieodzowność konserwatyzmu. Pisma wybrane"
Tomasz Merta
Fundacja Świętego Mikołaja Teologia Polityczna, Muzeum Historii Polski
Przeczytaj tekst "Listopad, czyli polski spór o modernizację"
Przeczytaj recenzję książki autorstwa Filipa Memchesa
Opinie:
Książka jest zbiorem tekstów pisanych przy różnych okazjach i w różnych miejscach. Łączy je niezwykła osobowość autora: z jednej strony subtelnego intelektualisty dostrzegającego bogactwo rzeczywistości i wieloznaczności idei, z drugiej człowieka, który pragnął zmieniać świat. Książkę można więc traktować jako zbiór przemyśleń, ale także jako inspirującą zachętę do działania. Konserwatyzm Tomasza Merty był konserwatyzmem twórczym, żywym i bogatym. Nie można go imitować, lecz można się z niego uczyć.
Ryszard Legutko
Tomasz Merta był konserwatystą otwartym na świat tak intelektualnie, jak i społecznie. Według najlepszych tradycji polskiej inteligencji zarówno w działalności publicznej, jak
i w pracy naukowej poświęcał się sprawom społecznym, wychowaniu młodzieży i polityce. Był niezwykle mądry i oczytany, miał dar rozmowy i przyjaźni. Publikował dużo, ale był zbyt oddany sprawie publicznej i zmarł zbyt młodo, by mieć czas napisać swoją własną wielką pracę. Ale oto, właśnie dzięki wysiłkom przyjaciół, powstała książka, która gromadzi
i utrwala myśl wybitnego człowieka.
Timothy D. Snyder
Zebrane z dwóch ostatnich dekad teksty Tomasza Merty prezentują zaskakująco spójny punkt widzenia na politykę, historię i kulturę. Można to wytłumaczyć tylko wyjątkową wewnętrzną integralnością ich autora. Merta zawsze wiedział, co pisze i dlaczego. Lektura tych tekstów dzisiaj przywraca nadzieję.
Marek A. Cichocki
Tomasz Merta swój intelektualny talent i pracę oddał zmaganiom o duchowy fundament Rzeczypospolitej. Zbierał najmocniejsze argumenty na rzecz prawomocności patriotyzmu
i postawy konserwatywnej. Jego teksty składają się na pewien kanon nowoczesnego myślenia o Polsce i są świadectwem roztropnej troski o jej przyszłe losy.
Rafał Matyja
Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!