Ks. Jerzy Szymik: Taniec przed Arką

Taniec przed Arką

Saul
rozumiał najwięcej.
Zbyt kolorowy ten ptak, by istnieć
w stadzie wróbli. Zbyt pociągający.
Zasłużył na śmierć.

Szimei
też rozumiał niemało.
Zbyt wiele i zbyt łatwo Bóg rudemu wybaczył.
Tak być nie może. Nie powinien mu darować
krwi i kobiet. Jakim prawem? Dlatego, jeśli
On go nie skreślił, my Go wyręczymy.
Bądź przeklęty.

Mikal,
zwłaszcza Mikal, w lot rzecz pojęła
i wzgardziła nim słusznie.
Nie da się bowiem skakać przed Arką i rządzić ludźmi.
Król nadskakuje Bogu?
Władza tańczy tak, jak religia zagra,
bo „nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością”?
Oto sojusz tronu i ołtarza w groteskowej wersji,
lecz niszczący dla wszystkich.
Jeśli się rozerwie ten sojusz,
to i na bezdzietność Mikal znajdzie się sposób.

Wiele wieków później,
w Ain Karim,
Jan tańczy w łonie matki
przed nową Arką.

Wiele wieków później,
Panie, Arko moja,
tańczę przed Tobą,
wolny, nagi

nie mam nawet kieszeni
na pięć gładkich rzecznych kamieni

będę tańczył
do upadłego

ja, syn Króla

Pszów
4 stycznia – 10 maja 2024

fot. Jacek Łagowski

Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych numerów naszego tygodnika w 2025 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!