11 lipca. Święto św. Benedykta, opata i patrona Europy.

Pierwsze czytanie (Prz 2, 1-9)

Synu, jeśli przyjmiesz moje nauki i zachowasz u siebie wskazania; ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności swe serce; jeśli wezwiesz rozsądek, przywołasz donośnie rozwagę, jeśli szukać jej poczniesz jak srebra i pożądać jej będziesz jak skarbów, to bojaźń Pana zrozumiesz, osiągniesz znajomość Boga. Bo Pan udziela mądrości, z ust Jego wychodzą wiedza i roztropność; dla prawych On chowa swą pomoc, On jest tarczą dla żyjących uczciwie. On strzeże ścieżek prawości, ochrania drogi pobożnych. Wtedy sprawiedliwość pojmiesz i prawość, i rzetelność i każdą dobrą ścieżkę.

Psalm (Ps 34, 2-3. 4 i 6. 9 i 12. 14-15)

Po wieczne czasy będę chwalił Pana 

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,  
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach. 
Dusza moja chlubi się Panem,  
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Po wieczne czasy będę chwalił Pana

Wysławiajcie razem ze mną Pana,  
wspólnie wywyższajmy Jego imię. 
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,  
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.

Po wieczne czasy będę chwalił Pana

Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,  
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę. 
Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię,  
będę was uczył bojaźni Pańskiej.

Po wieczne czasy będę chwalił Pana

Powściągnij swój język od złego,  
a wargi swoje od kłamstwa. 
Od zła się odwróć, czyń dobrze,  
szukaj pokoju i dąż do niego.

Po wieczne czasy będę chwalił Pana

W kościołach, które obchodzą uroczystość:

Drugie czytanie (Dz 4, 32-35)

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.

Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

Aklamacja (Mt 19, 29)

Kto porzuci wszystko dla Ewangelii, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy.

Ewangelia (Mt 19, 27-29)

Piotr powiedział do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?».

Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach i będziecie sądzić dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy».

Czy podobał się Państwu ten artykuł?

Proszę pamiętać, że Teologia Polityczna jest inicjatywą finansowaną przez jej czytelników i sympatyków. Jeśli chcą Państwo wspierać codzienne funkcjonowanie redakcji „Teologii Politycznej Co Tydzień”, nasze spotkania, wydarzenia i projekty, prosimy o włączenie się w ZBIÓRKĘ.

Każda darowizna to nie tylko ważna pomoc w naszych wyzwaniach, ale również bezcenny wyraz wsparcia dla tego co robimy. Czy możemy liczyć na Państwa pomoc?