Szekspir rzymski. Szekspir polityczny [TPCT nr 3]

Dialog z klasykiem

Kultura rodzi się z dialogu między współczesnym społeczeństwem a klasycznymi dziełami. Jeżeli tego zabraknie, pozostanie nam jedynie grupa specjalistów, którzy będą wykonywali co prawda bardzo potrzebną, lecz hermetyczną pracę. To, co zapala i inspiruje, musi być żywe, nieodzowne w konkretnej rzeczywistości. Jeżeli tracimy z oczu to, co było ważne dla naszych przodków, klasykę, którą po sobie zostawili, gubimy zarazem całe spektrum doświadczeń, które zostały wypracowane, ale i odpowiedzi, które one uzyskały. Słusznie zauważył T.S. Elliot, że to, co klasyczne, można oddać innym słowem – „dojrzałe”.

Czytaj dalej wstęp do numeru

	Wstęp do 3. numeru Teologii Politycznej Co Tydzień: Szekspir rzymski. Szekspir polityczny
	Prof. Jacek Bartyzel: W interpretowaniu Szekspira nie można uciec od zagadnień politycznych
	Shakespeare, czyli ponadczasowa dyskusja na temat władzy – rozmowa z Prof. Martą Gibińską
	Maciej Gaździcki: Rzymscy imperatores w "Juliuszu Cezarze" Williama Shakespeare'a
	Michał Gołębiowski: „Charitas in aeternum”, czyli słowo o Feniksie i Turkawce Szekspira
	Antoni Libera: Aktualność "Makbeta"
	Jan Kott: Makbet albo zarażeni śmiercią
	Piotr Szlagowski: Burza roku 1989
	Paweł Grad: Szekspir i mitologia nowoczesności
	Tomasz Herbich: Przed Dostojewskim. Szestow o Shakespearze
	Lew Szestow: Szekspir i jego krytyk Brandes (fragment)
	Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego