Na pytanie, czym był antykomunizm w II Rzeczypospolitej, odpowiedzieć można krótko — racją stanu. W czasie, gdy Polska podnosiła się z rozbiorowego upadku, Rosję ogarnęła bolszewicka rewolta. Bolszewickie państwo, dążące do zaszczepienia komunizmu na całym kontynencie, szybko zaczęło spoglądać w stronę Polski.
Na pytanie, czym był antykomunizm w II Rzeczypospolitej, odpowiedzieć można krótko — racją stanu. W czasie, gdy Polska podnosiła się z rozbiorowego upadku, Rosję ogarnęła bolszewicka rewolta. Bolszewickie państwo, dążące do zaszczepienia komunizmu na całym kontynencie, szybko zaczęło spoglądać w stronę Polski.
W obronie niepodległości. Antykomunizm w II Rzeczpospolitej
red. Jacek Kloczkowski i Filip Musiał
wydawca: Ośrodek Mysli Politycznej
ilość stron: 368
Antykomunizm — racja stanu II RP
Jacek Kloczkowski, Filip Musiał
Na pytanie, czym był antykomunizm w II Rzeczypospolitej, odpowiedzieć można krótko — racją stanu. W czasie, gdy Polska podnosiła się z rozbiorowego upadku, Rosję ogarnęła bolszewicka rewolta. Komunizm — dotąd utopijne marzenie głównie zachodnioeuropejskich myślicieli — stawał się na oczach Europy praktyką rosyjskich rewolucjonistów. Bolszewickie państwo, dążące do zaszczepienia komunizmu na całym kontynencie, szybko zaczęło spoglądać w stronę Polski. Odzyskana po ponad wieku niewoli niepodległość Rzeczypospolitej znalazła się w niebezpieczeństwie.
Młode państwo sprostało wyzwaniu, które zdaniem wielu zdawało się je przerastać. Czerwony potop nie zalał Polski. Determinacja polskich wojsk i społeczeństwa uratowała przed komunistyczną inwazją takSe resztę Europy. Nie była ona wyimaginowanym zagroSeniem, w wielu bowiem krajach — a zwłaszcza w Niemczech — rewolucjoniści z przekonania i zwykli agenci sowieccy czekali z nadzieją na upadek państwa stanowiącego ostatnią zaporę w marszu bolszewików na zachód. Przeszkodę wyjątkowo dla nich niedogodną. JuS bowiem u zarania odrodzonej Polski antykomunizm okazał się jednym z fundamentów jej tożsamości kulturowej i politycznej. Przez cały okres istnienia II Rzeczypospolitej przejawiał się on w praktyce politycznej, znajdował wyraz w postawach społecznych i miał intelektualną podbudowę w licznych książkach i artykułach, pisanych niekiedy przez najwybitniejszych uczonych i publicystów tamtych lat (...).