W mojej książce zajmuję się fenomenem pamięci – pamięci zbiorowej obejmującej swym zasięgiem pamięci jednostkowe ludzi tworzących wspólnoty. Pokazuję, jak wspólnoty uporczywie przerabiają przeszłość, by na jej kanwie budować swoje istnienie.
W mojej książce zajmuję się fenomenem pamięci – pamięci zbiorowej obejmującej swym zasięgiem pamięci jednostkowe ludzi tworzących wspólnoty. Pokazuję, jak wspólnoty uporczywie przerabiają przeszłość, by na jej kanwie budować swoje istnienie.
Społeczne reguły pamiętania. Antropologia pamięci zbiorowej
Jacek Nowak
wydawca: Nomos
ilość stron: 378
Wstęp. W poszukiwaniu pamięci
W mojej książce zajmuję się fenomenem pamięci – pamięci zbiorowej obejmującej swym zasięgiem pamięci jednostkowe ludzi tworzących wspólnoty. Pokazuję, jak wspólnoty uporczywie przerabiają przeszłość, by na jej kanwie budować swoje istnienie. Nieustannie powracają do rzeczy minionych, aby uzasadnić swoje wybory i swoje ścieżki egzystencji.
Nieraz jest to powtarzanie rzeczy powszechnie znanych, a czasami są to niekończące się poszukiwania rzeczy nie do odnalezienia. Obserwuję wieczną pogoń za czymś, co już dawno minęło, a ma uzasadniać dzisiejsze trwanie. Widzę nieustanne przywoływanie tragedii i ciągłe przeżywanie bólu, który kolejnym pokoleniom służy za fundament ich tożsamości. Tak jak przychodzimy na groby swoich bliskich, tak wspólnoty gromadzą się przy pomnikach i ruinach, by raz jeszcze przeżywać chwałę i upadek, które mają dać im siłę na przyszłość. Zauważam, że rzeczy martwe i ruiny są ważne dla żywych. Odnotowuję, jak zmieniają oni swoje interpretacje przeszłości i jak budują nowe pomniki, zapominając o starych. Z niepokojem myślę o tym, że nowi bohaterowie, których wynosi się na piedestał, wkrótce podzielą los tych, którzy zajmowali stare cokoły.
przeczytaj cały wstęp i przejrzyj spis treści książki