Nakładem Towarzystwa Przyjaciół Sopotu ukazał się tomik poezji Łukasza Michalskiego. To bardzo osobiste wiersze, opatrzone ilustracjami Andrzeja Krauzego.
Tytuł: Smokonie
Autor: Łukasz Michalski
Wydawca: „Topos”
ISBN: 978-83-65662-63-7
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2021
Liczba stron: 72
O Autorze:
Łukasz Michalski – urodził się w Warszawie, gdzie mieszka całe życie. Doktor historii, nauczyciel. Ekspert edukacyjny, wydawca. Zajmuje się naukowo związkami literatury i historii oraz świadomością historyczną Polaków. Publikował m.in. w „Nowych Książkach”, „Rzeczpospolitej”, „Arcanach” i „wSieci Historii”. Wiersze pisze od kilku lat „do szuflady” – w 2019 r. zadebiutował w Kwartalniku Literackim „Wyspa”. Publikował także w „Arcanach” i w „Twórczości”.
Wybrane wiersze Łukasza Michalskiego z tomu „Smokonie”:
Samotność
banalne
jak przystrzyżona trawa
przecież jej nie przepiją
nie zagnam do mokrej jamy
karceru byłych myśli
umarłych przywiązań
nie samą chwilą żyje człowiek
lecz niewolniczym spokojem przynależności
jestem wolny
jak żebrak
niech nikt mnie nie bredzi
nie ma w tym niczego
zwłaszcza romantycznego
codziennie pytanie lustra
czy to już widać
jest przywilejem trędowatych
są mroźne dreszcze nadziei
jest szyderczy rozsądek
nie ma barw i dźwięków
błoniasty bilans ślepych
kto z was którym uwierzę
urżnie się na tak długo
by mnie poprowadzić
za rękę?
Tęsknota
piszmy wiersze o tęsknocie
wszyscy marnie ubrani
w ciasnych butach zapomnienia
zapleśniałym kapeluszu
niech się wije po zmroku
jak wpół zdeptany robak
scentrowane rondo
z refrenem
„No, sam pan wie…”
niewidzialni poeci
na smyczach środków nasennych
z cowieczorną wiarą
w nieistnienie poranka
Uśmiechajcie się
niechcący
zgarbieni nad dziurą w sercach
może kiedyś pełną piersią
w ułańskim czaku pewności
dziś mam dla was
niedopałek własnej
mgły