Temat relacji pan–sługa przedstawimy w trzech perspektywach: spekulatywnej, antropologiczno-społecznej i kulturowo-artystycznej.
Temat relacji pan–sługa przedstawimy w trzech perspektywach: spekulatywnej, antropologiczno-społecznej i kulturowo-artystycznej.
Refleksje Heglowskie
Wojciech Chudy
wydawca: Oficyna Naukowa
ilość stron: 218
Relacja ontologiczna «pan–sługa»
Trzy perspektywy
Samowiedzy nie wystarcza zaspokojenie pożądania przez to, że odnajduje siebie w przedmiocie i znosi ten przedmiot. Nie wystarcza jej odkrycie siebie i potwierdzenie w postaci przedmiotowości w całym świecie. Chce iść dalej — i pragnie w związku z tym uznania przez przedmiot, czyli uznania przez drugie Ja. Samowiedza wchodzi w fazę uznającą (das anerkennende Selbstbewußtsein), czyli fazę bytu dla siebie, samowiedzy dla siebie. Przechodzi z poziomu jednostkowości do poziomu szczegółowości, gdzie jest już samowiedzą dla siebie. Poprzednia samoświadomość dążyła do tego, aby odnaleźć się w drugim, ta pragnie zostać uznana przez drugiego jako wolne Ja. Oto dziedzina pana i sługi — podstawowej antropologicznej dychotomii Hegla: Herr i Knecht.
Temat relacji pan–sługa przedstawimy w trzech perspektywach: spekulatywnej, antropologiczno-społecznej i kulturowo-artystycznej.