Oddając w ręce Czytelników drugie wydanie niniejszego opusculum pragnę zaznaczyć, że jest ono poprawione i uzupełnione. Poprawki dotyczą rzeczy oczywistych, jak na przykład dat życia wspominanych postaci, które opuściły już ten padół w okresie, który upłynął od pierwszego wydania.
Oddając w ręce Czytelników drugie wydanie niniejszego opusculum pragnę zaznaczyć, że jest ono poprawione i uzupełnione. Poprawki dotyczą rzeczy oczywistych, jak na przykład dat życia wspominanych postaci, które opuściły już ten padół w okresie, który upłynął od pierwszego wydania.
Legitymizm. Historia i teraźniejszość
Jacek Bartyzel
wydawca: Fundacja Virtus Nobilitat
ilość stron: 124
Z przedmowy Autora
Oddając w ręce Czytelników drugie wydanie niniejszego opusculum pragnę zaznaczyć, że jest ono poprawione i uzupełnione. Poprawki dotyczą rzeczy oczywistych, jak na przykład dat życia wspominanych postaci, które opuściły już ten padół w okresie, który upłynął od pierwszego wydania. Godzi się zapewne zasygnalizować, że mowa tu o takich bojownikach sprawy katolicko-monarchicznej, jak hiszpański karlista i tomista, prof. Francisco Canals Vidal, węgierski teoretyk kontrrewolucji Thomas Molnar (Molnár Tamás) i legitymista Królestwa Obojga Sycylii – Nicola Zitara. Polećmy ich dusze Bogu, podobnie jak innych, zmarłych w tym czasie, monarchistów, których niepodobna było już wymienić w tym szczupłym tekście, jak: Franciszek Starowieyski, Maurice Druon, Jean-Paul Roux, Pierre Chaunu, Juan Indave Nuin, Antonio Segura Ferns, Edward ks. Lobkowicz, John L. W. Leowell i Jean Dutourd, a także Ich Cesarskich, Królewskich i Książęcych Wysokości: zmarłego tragicznie ks. Piotra Ludwika de Orléans-Braganza, arcyks. Reginy von Habsburg-Lothringen, ks. Fryderyka Wilhelma von Hohenzollern-Sigmaringen oraz ks. Karola Hugona de Borbón-Parma, który tak wiele zła wyrządził sprawie Tradycji, tym bardziej zatem potrzebuje naszej modlitwy, aby miłosierny Bóg mu to wybaczył.
Odnośnie do uzupełnień merytorycznych autor pragnie zwrócić łaskawą uwagę Czytelników zwłaszcza na dopiski uwypuklające wkład wniesiony do teorii legitymizmu przez portugalski miguelizm – może nie aż tak wybitny jak legitymistów francuskich i hiszpańskich karlistów, niemniej wysoce oryginalny i odrębny, wnoszący ton, który dźwięczy od wieków w tradycji luzytańskiej, w Polsce znanej jeszcze mniej od pozostałych. Autor uznał też za celowe uwzględnienie postaci z kręgu monarchizmu i konserwatyzmu tzw. staropruskiego, który choć posiadał ten defekt, iż jego teologia polityczna bazowała na herezji luterańskiej, to jednak jego reprezentanci – jak zwłaszcza bracia Gerlachowie – byli szczerymi i uczciwymi względem katolickich monarchii obrońcami zasady legitymistycznej.