„Nie ma wątpliwości – stwierdził w 1987 roku Walter Kasper – że przezwyciężenie neoscholastycyzmu stanowi wybitne wydarzenie w katolickiej teologii naszego stulecia”. Zgodzi się z tym twierdzeniem każdy, kto – tak, jak ja – rozpoczął naukę w seminarium duchownym w 1957 roku. Nie spodziewaliśmy się, że owo stulecie zakończy się potwierdzeniem przez wpływowych teologów mistyki oblubieńczej.
„Nie ma wątpliwości – stwierdził w 1987 roku Walter Kasper – że przezwyciężenie neoscholastycyzmu stanowi wybitne wydarzenie w katolickiej teologii naszego stulecia”. Zgodzi się z tym twierdzeniem każdy, kto – tak, jak ja – rozpoczął naukę w seminarium duchownym w 1957 roku. Nie spodziewaliśmy się, że owo stulecie zakończy się potwierdzeniem przez wpływowych teologów mistyki oblubieńczej.
Katoliccy teolodzy XX wieku. Od neoscholastyki do mistyki oblubieńczej
Fergus Kerr
wydawca: WAM
ilość stron: 272
Przedmowa
„Nie ma wątpliwości – stwierdził w 1987 roku Walter Kasper – że przezwyciężenie neoscholastycyzmu stanowi wybitne wydarzenie w katolickiej teologii naszego stulecia”. Zgodzi się z tym twierdzeniem każdy, kto – tak, jak ja – rozpoczął naukę w seminarium duchownym w 1957 roku. Nie spodziewaliśmy się, że owo stulecie zakończy się potwierdzeniem przez wpływowych teologów mistyki oblubieńczej.
„Neoscholastycyzm – wyjaśnia Kasper – był próbą przezwyciężenia współczesnego kryzysu teologii, poprzez podjęcie wątków wysokiej tradycji teologii scholastycznej średniowiecza. Jego celem było ustanowienie ponadczasowej i jednolitej teologii, która miała dostarczyć norm Kościołowi powszechnemu. Nie sposób odmówić temu usiłowaniu pewnej wzniosłości. Jednak na dłuższą metę tego rodzaju odnowa była skazana na niepowodzenie”. Po pierwsze, neoscholastyczny katolicyzm był zależny od „metafizyki”, a pewne wydarzenia – zarówno w samej teologii katolickiej, jak i poza nią – doprowadziły do „krachu metafi zyki w jej klasycznych formach”. Przez „klasyczną metafizykę” Kasper rozumie „badanie ostatecznych, wszechokreślających i spójnych podstaw, filozofię obejmującą całość rzeczywistości”. W teologii katolickiej to badanie stanowiło element zasadniczy: „W całej dotychczasowej tradycji teologicznej metafizyka ze swymi uniwersalnymi kategoriami dostarczała narzędzia służącego przedstawianiu, za pomocą systemu myślowego teologicznie stosownego i refleksyjnego opisu Boga, jedynej rzeczywistości, która – sama będąc wszechpojmującą i wszechokreślającą – przekracza wszystko inne”.
przeczytaj całą przedmowę, pierwszy rozdział książki i przejrzyj jej spis treści