Syn dobrowolnie oddaje się Ojcu, Ojciec oddaje Syna światu, bo tak świat umiłował; Judasz, prototyp grzesznika, wydaje Syna Bożego na śmierć, która w Eucharystii i w wiecznym Słowie daje światu prawdziwe życie. Zdarzenie to jest tak ostateczną sytuacją, że po nim nic nie może nastąpić; Kościół może tylko w eucharystycznej uczcie „na moją pamiątkę” stawać zawsze znowu w tej sytuacji (i w niej „śmierć Pańską głosić, aż przyjdzie”: 1 Kor 11,26), ażeby z ducha tradycji testamentalnej zaczynać na nowo i od podstaw.
Syn dobrowolnie oddaje się Ojcu, Ojciec oddaje Syna światu, bo tak świat umiłował; Judasz, prototyp grzesznika, wydaje Syna Bożego na śmierć, która w Eucharystii i w wiecznym Słowie daje światu prawdziwe życie. Zdarzenie to jest tak ostateczną sytuacją, że po nim nic nie może nastąpić; Kościół może tylko w eucharystycznej uczcie „na moją pamiątkę” stawać zawsze znowu w tej sytuacji (i w niej „śmierć Pańską głosić, aż przyjdzie”: 1 Kor 11,26), ażeby z ducha tradycji testamentalnej zaczynać na nowo i od podstaw.
Duch chrześcijański
Hans Urs von Balthasar
Wydawnictwo: W drodze
Liczba stron: 288
Chrześcijanin, jest członkiem „Ludu Bożego znajdującego się w drodze". Otóż pielgrzymowanie wzięte na serio zakłada całą niewiadomą drogi, którą chrześcijanin — razem ze wszystkimi — idzie po raz pierwszy, jedyny i niepowtarzalny. Człowiek wierzący wie, ku czemu pielgrzymuje, nie wie jednak, w jaki sposób wypadnie mu iść. Jego wiara jest światłem, którym będzie musiał rozświetlać dzień po dniu wszystkie etapy swego zawikłanego, osobistego losu. Wiara to dla chrześcijanina ustawiczny wysiłek zrozumienia życia.
Hans Urs von Balthasar, Duch chrześcijański