Nagranie zespołu Huelgass Ensemble pt. Utopia Triumphans jest zbiorem szczytowych osiągnięć wielkiej polifonii renesansu
Nagranie zespołu Huelgass Ensemble pt. Utopia Triumphans jest zbiorem szczytowych osiągnięć wielkiej polifonii renesansu - przeczytaj feleiton z cyklu Perły Muzyki Dawnej
Nagranie zespołu Huelgass Ensemble pt. Utopia Triumphans jest zbiorem szczytowych osiągnięć wielkiej polifonii renesansu, która miała również i ten epizod, który polegał na komponowaniu motetów na przeogromną liczbę głosów. Tutaj możemy usłyszeć najsławniejsze spośród nich: kanony Josquina Des Pres (ok. 1440-1521) Qui habitat – na 24 głosy i Johannesa Ockeghema (ok. 1420-1497) Deo gratias na 36 głosów, a także najsławniejszy spośród tych gigantycznych motetów – Spem in alium Thomasa Tallisa ok. 1505-1585) – na 40 głosów.
Ciekawostką jest, że na płycie tej znalazł się również motet włoskiego kompozytora – Alessandra Striggia (ok.1536-1592, ojca tego Alessandra Striggia – ok. 1573–1630, który napisał libretto do Orfeusza Montevedriego) Ecce beatam lucem, również na 40 głosów, skomponowany w technice polichóralnej.
Striggio prezentował ten swój motet w Londynie i odniósł nim spory sukces. Tallis początkowo krytykował Striggia, ale w końcu zainspirowany, sam napisał swój 40-głosowy motet Spem in alium. Słychać w nim liczne odniesienia do dzieła Striggia, jednak udało mu się jednocześnie uchwycić chłodny, wyspiarski styl muzyki brytyjskiej, wraz z całym patosem gotyckiego dziedzictwa, przy zastosowaniu renesansowych środków kompozytorskich.
Co ciekawe to Huelgas Ensemble wykonał wszystkie kompozycje w brytyjskim, czysto wokalnym stylu, mimo, że u Striggia są informacje o tym, że niektóre głosy powinny być wykonywane instrumentalnie.
Sławnym, konkurencyjnym wykonaniem motetu Spem in alium jest wykonanie zespołu Tallis Schollars, które, dzięki temu że zostało nagrane bez pogłosu, jest klarowniejsze i lepiej pokazuje gigantyczną i skomplikowaną konstrukcję, godną najbardziej skomplikowanej katedry gotyckiej. Jednak wykonanie Huelgas Ensemble zamglone, mieniące się zwielokrotnionymi echami, świetnie oddające puls tego utworu, stanowi rzeczywiste wskrzeszenie dawnej chwały katolickiej muzyki kościelnej.
Antonina Karpowicz-Zbińkowska
